SMSR

Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, zgodnie z wymogami Obwieszczenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi opracował wartości klimatycznego bilansu wodnego dla wszystkich gmin Polski (3064 gmin) oraz w oparciu o kategorie gleb określił w tych gminach aktualny stan zagrożenia suszą rolniczą dla następujących upraw: zbóż ozimych i jarych, kukurydzy na ziarno i kiszonkę,  ziemniaka, buraka cukrowego, chmielu, tytoniu, warzyw gruntowych, krzewów i drzew owocowych, truskawek oraz roślin strączkowych.

W siódmym okresie raportowania tj. od 1 czerwca do 31 lipca 2014 roku, nie stwierdzamy zagrożenia wystąpienia suszy rolniczej na obszarze Polski. Wartości Klimatycznego Bilansu Wodnego (KBW), na podstawie których dokonywana jest ocena stanu zagrożenia suszą, są na większości obszarów Polski ujemne, jednakże wartości te są dla w/w upraw znacznie wyższe od wartości krytycznych.

Niskie wartości KBW w obecnym okresie raportowania wystąpiły w północno-zachodniej i w północnej Polsce. Na tym terytorium kraju były one niższe od 120 mm. Najniższe wartości KBW, występowały na podobnym obszarze co 10 dni temu, na Kujawach. Jednakże w obecnym okresie raportowania wartości te były o ok. 20 mm niższe od poprzednich. W Dolinie Środkowej Noteci oraz w Kotlinie Toruńskiej wartości te wynosiły od -170 do -199 mm. W dalszym ciągu niskie wartości KBW notowano na Pojezierzu Chełmińskim, Wysoczyźnie Świeckiej, na Pojezierzach Iławskim, na terenach Pojezierza Chodzieskiego i Gnieźnieńskiego oraz na Równinie Inowrocławskiej, od -160 do -169 mm.

Najwyższe wartości KBW, wynoszące ok. -50 mm odnotowano na dużej części kraju: w południowo–wschodniej, południowo-zachodniej, południowej, zachodniej oraz północno-wschodniej Polsce.

Zmiany wartości KBW na terenie Polski względem poprzedniego okresu raportowania uległy znacznemu zróżnicowaniu. Odnotowano obszary ze znacznym obniżeniem KBW, dochodzącym na terenie Wielkopolski nawet do 60 mm jak i terytoria z dużym wzrostem tych wartości dochodzących do 50 mm na terenach górskich i pod górskich. Średnio dla kraju wartości KBW uległy zmniejszeniu o 9 mm.

W pierwszej dekadzie czerwca najwyższa temperatura powietrza wystąpiła w Polsce zachodniej, osiągając na terenie Ziemi Lubuskiej oraz na Wyżynie Śląskiej od 17,5 do 18,5°C. Na dużym obszarze Polski temperatura wynosiła od 16,5 do 17,5°C. Na północy kraju, we wschodniej części, temperatura była niższa i wynosiła od 15,5 do 16,5°C. Druga dekada tego miesiąca była stosunkowo chłodna. Najcieplejszym obszarami kraju były tereny zachodniej i południowo-zachodniej Polski z temperaturą wynoszącą od 16 do 18°C, a najchłodniejszymi zaś, tereny północno-wschodniej Polski z temperaturą od 13 do 16°C. Zdecydowanie najzimniejszym okresem czerwca br. była trzecia dekada. Na terenach północno-wschodniej Polski temperatura powietrza wynosiła nawet poniżej 13,5°C. Na przeważającym obszarze Polski wahała się od 13,5 do 15°C, jedynie na Północnym Podkarpaciu było trochę cieplej i na tym terenie temperatura powietrza wynosiła od 15,5 do 16°C.

Biorąc pod uwagę wszystkie dekady czerwca, można stwierdzić, że najchłodniej było w Polsce północno-wschodniej, na tym terenie temperatura powietrza wynosiła od 14 do15°C, w górach było jeszcze zimniej, poniżej 13°C. Na przeważającym terytorium kraju temperatura wynosiła od 15 do 17°C. Pod względem termicznym miesiąc ten względem średniej wieloletniej należy uznać za normalny, jedynie na północnym-wschodzie temperatura powietrza była niższa od normy o ok. 1°C.

Pierwsza dekada lipca była stosunkowo ciepła. Najcieplej było na dużej powierzchni kraju w części północnej od 20 do 21,5°C, jednakże bez Niziny Podlaskiej i wschodniej części Pojezierza Mazurskiego, gdzie temperatura powietrza na tych terenach wynosiła od 19 do 20°C. Na południu kraju temperatura była niższa, wynosiła poniżej 19°C, zdecydowanie najchłodniej było na Podhalu i w Bieszczadach, w tych rejonach notowano temperaturę ok. 17,5°C.

Druga dekada lipca była na dużej powierzchni kraju bardzo ciepła. W części południowo-zachodniej średnia dekadowa temperatura powietrza wynosiła ponad 21°C a miejscami na tym terenie przekraczała nawet 22°C. Na pozostałym obszarze Polski temperatura wynosiła od 18,5 do 21°C, jedynie na północnych krańcach kraju było nieco chłodniej z temperaturą poniżej 18,5°C.

Trzecia dekada lipca również była bardzo ciepła, cieplejsza nawet od drugiej dekady tego miesiąca. Na przeważającym terytorium kraju notowano temperaturę wynoszącą od 20,5 do 22,5°C, jedynie na wybrzeżu oraz w górach było nieco chłodniej ok. 20°C. Najcieplej było na Warmii ok. 23°C.

Opady atmosferyczne w pierwszej dekadzie czerwca były bardzo zróżnicowane, od niewielkich kilku milimetrowych na terenie Ziemi Lubuskiej, Wyżynie Śląskiej oraz na Pogórzu Karpackim i w Beskidach Zachodnich do 5 do 20 mm, występujących na dużym obszarze kraju. Na północy kraju, we wschodniej części, opady atmosferyczne były większe, wynosiły od 20 do 40 mm, a na krańcach kraju notowano opady wynoszące nawet ponad 50 mm. W drugiej dekadzie tego miesiąca, najwyższe opady notowano w północnej części kraju wynoszące od 30 do 60 mm, im bardziej na południe tym opady były mniejsze i w pasie Wyżyn Polskich wynosiły nawet poniżej 5 mm. Na południu Polski były one trochę większe, od 5 do 20 mm. Trzecią dekadę czerwca charakteryzowało na terenie Polski duże zróżnicowanie pod względem opadów atmosferycznych. Stosunkowo niskie wartości notowano na Pojezierzu Wielkopolskim, wynoszące ok. 10 mm. Na znacznych obszarach Polski północno-zachodniej opady wynosiły od 10 do 25 mm. Natomiast wysokie opady zostały odnotowane w południowo-wschodniej części kraju, wynoszące od 50 do 100 mm, a w niektórych miejscach tego obszaru wynosiły one nawet ponad 150 mm.

Biorąc pod uwagę cały miesiąc czerwiec, możemy stwierdzić, że we wschodniej części kraju opady atmosferyczne wahały się od 60 do ponad 120 mm, przy czym największe wystąpiły na wschodnich krańcach Polski. Na tym terenie stanowiły one od 100 do ponad 160% normy wieloletniej. Natomiast w zachodniej części kraju opady były zdecydowanie mniejsze i wynosiły od 30 do 40 mm, co stanowiło 50-80% normy wieloletniej.

Pierwszą dekadę lipca charakteryzowało duże zróżnicowanie pod względem opadów atmosferycznych. Bardzo duże opady wystąpiły na Pogórzu Izerskim, w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej, Lubelskiej oraz na Równinie Oleśnickiej, w tych regionach notowano opady o wielkości od 50 do ponad 100 mm. Na zdecydowanie największej powierzchni Polski opady wynosiły od 10 do 50 mm, zaś najmniejsze opady notowano północno-wschodniej części kraju, wynoszące poniżej 10 mm.

W drugiej dekadzie lipca opady atmosferyczne na terenie kraju były bardzo zróżnicowane. Na terenach gdzie było najcieplej (w południowo-zachodniej części Polski) opady były bardzo małe, poniżej 10 mm. Natomiast na obszarze gdzie temperatura powietrza była nieco niższa – opady były wyższe, wynoszące od 10 do 50 mm, a w Górach Świętokrzyskich, w Kotlinie Sandomierskiej, na Pogórzu Karpackim oraz w Beskidach były znacznie wyższe i wynosiły od 50 do 125 mm.

W trzeciej dekadzie lipca północna część kraju charakteryzowała się niedużymi opadami, wynoszącymi od 10 do 25 mm, natomiast część południowa obfitowała w opady większe wynoszące od 25 do 150 mm, a w górach wartości te przekraczały nawet 200 mm.