SMSR

Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, zgodnie z wymogami Obwieszczenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi opracował wartości klimatycznego bilansu wodnego dla wszystkich gmin Polski (3064 gmin) oraz w oparciu o kategorie gleb określił w tych gminach aktualny stan zagrożenia suszą rolniczą dla następujących upraw: zbóż ozimych i jarych, kukurydzy na ziarno i kiszonkę, ziemniaka, buraka cukrowego, chmielu, tytoniu, warzyw gruntowych, krzewów i drzew owocowych, truskawek oraz roślin strączkowych.

W ósmym okresie raportowania tj. od 11 czerwca do 11 sierpnia 2014 roku, nie stwierdzamy zagrożenia wystąpienia suszy rolniczej na obszarze Polski. Wartości Klimatycznego Bilansu Wodnego (KBW), na podstawie których dokonywana jest ocena stanu zagrożenia suszą, są na większości obszarów Polski ujemne, jednakże wartości te są dla w/w upraw znacznie wyższe od wartości krytycznych.

Najniższe wartości KBW, występowały na podobnym obszarze co w poprzednich okresach raportowania. W obecnym okresie raportowania wartości te były o ok. 10 mm wyższe od poprzednich. W Dolinie Środkowej Noteci oraz w Kotlinie Toruńskiej wartości te wynosiły od -180 do -189 mm. W dalszym ciągu niskie wartości KBW notowano na Pojezierzu Chełmińskim, Wysoczyźnie Świeckiej, na Pojezierzach Iławskim, na terenach Pojezierza Chodzieskiego i Gnieźnieńskiego oraz na Równinie Inowrocławskiej, od -150 do -179 mm.

Najwyższe wartości KBW, podobnie jak 10 dni temu, wynoszące ok. -50 mm odnotowano na dużej powierzchni kraju: w południowo–wschodniej, południowo-zachodniej, południowej, zachodniej oraz północno-wschodniej Polsce.

Zmiany wartości KBW na terenie Polski względem poprzedniego okresu raportowania uległy znacznemu zróżnicowaniu. Odnotowano obszary ze znacznym obniżeniem KBW, dochodzącym na wschodzie Polski nawet do 50 mm (Pojezierze Suwalskie), jak i terytoria z dużym wzrostem tych wartości dochodzące nawet do 100 mm na terenach górskich i pod górskich. Średnio dla kraju wartości KBW uległy zwiększeniu o 16 mm.

W czerwcu najchłodniej było w Polsce północno-wschodniej, na tym terenie temperatura powietrza wynosiła od 14 do 15°C, w górach było jeszcze zimniej, poniżej 13°C. Na przeważającym terytorium kraju temperatura wynosiła od 15 do 17°C. Pod względem termicznym miesiąc ten względem średniej wieloletniej należy uznać za normalny, jedynie na północnym-wschodzie temperatura powietrza była niższa od normy o ok. 1°C.

Pierwsza dekada lipca była stosunkowo ciepła. Najcieplej było na dużej powierzchni kraju w części północnej od 20 do 21,5°C, bez Niziny Podlaskiej i wschodniej części Pojezierza Mazurskiego, gdzie temperatura powietrza na tych terenach wynosiła od 19 do 20°C. Na południu kraju temperatura była niższa, wynosiła poniżej 19°C, zdecydowanie najchłodniej było na Podhalu i w Bieszczadach, w tych rejonach notowano temperaturę ok. 17,5°C.

Druga dekada lipca była na dużej powierzchni kraju bardzo ciepła. W części południowo-zachodniej średnia dekadowa temperatura powietrza wynosiła ponad 21°C a miejscami na tym terenie przekraczała nawet 22°C. Na pozostałym obszarze Polski temperatura wynosiła od 18,5 do 21°C, jedynie na północnych krańcach kraju było nieco chłodniej z temperaturą poniżej 18,5°C.

Trzecia dekada lipca również była bardzo ciepła, cieplejsza nawet od drugiej dekady tego miesiąca. Na przeważającym terytorium kraju notowano temperaturę wynoszącą od 20,5 do 22,5°C, jedynie na wybrzeżu oraz w górach było nieco chłodniej ok. 20°C. Najcieplej było na Warmii ok. 23°C.

Pierwsza dekada sierpnia to kolejny bardzo ciepły okres obecnego sześciodekadowego okresu. Na zachód od Wisły temperatura powietrza wynosiła od 20,5 do 21,5°C, jedynie na północy i południu na tym obszarze było nieco chłodniej z temperaturą wynosząca poniżej 20,5°C. Natomiast na wschód od Wisły było cieplej z temperaturą od 21,5°C do powyżej 22,5°C (najcieplej było na wschodnich krańcach kraju).

Opady atmosferyczne w czerwcu były bardzo zróżnicowane. We wschodniej części kraju wahały się od 60 do ponad 120 mm, przy czym największe wystąpiły na wschodnich krańcach Polski. Na tym terenie stanowiły one od 100 do ponad 160% normy wieloletniej. Natomiast w zachodniej części kraju opady były zdecydowanie mniejsze i wynosiły od 30 do 40 mm, co stanowiło 50-80% normy wieloletniej.

Pierwszą dekadę lipca charakteryzowało duże zróżnicowanie pod względem opadów atmosferycznych. Bardzo duże opady wystąpiły na Pogórzu Izerskim, w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej, Lubelskiej oraz na Równinie Oleśnickiej, w tych regionach notowano opady o wielkości od 50 do ponad 100 mm. Na zdecydowanie największej powierzchni Polski opady wynosiły od 10 do 50 mm, zaś najmniejsze opady notowano w północno-wschodniej części kraju, wynoszące poniżej 10 mm.

W drugiej dekadzie lipca opady atmosferyczne na terenie kraju były bardzo zróżnicowane. Na terenach gdzie było najcieplej (w południowo-zachodniej części Polski) opady były bardzo małe, poniżej 10 mm. Natomiast na obszarze, gdzie temperatura powietrza była nieco niższa – opady były wyższe, wynoszące od 10 do 50 mm, a w Górach Świętokrzyskich, w Kotlinie Sandomierskiej, na Pogórzu Karpackim oraz w Beskidach były znacznie wyższe i wynosiły od 50 do 125 mm.

W trzeciej dekadzie lipca północna część kraju charakteryzowała się niedużymi opadami, wynoszącymi od 10 do 25 mm, natomiast część południowa obfitowała w opady większe, wynoszące od 25 do 150 mm, a w górach wartości te przekraczały nawet 200 mm.

Pierwszą dekadę sierpnia charakteryzowało znaczne zróżnicowanie pod względem opadów atmosferycznych. Na przeważającym obszarze kraju opady wynosiły od 10 do 50 mm, przy czym ok. połowę tej powierzchni stanowiły opady wynoszące od 25 do 50 mm. Najwyższe wartości opadu odnotowano na Nizinie Mazowieckiej, w południowo-zachodnich rejonach Pojezierza Mazurskiego oraz na Pogórzu Karpackim i w Beskidach Zachodnich, na tych obszarach opady wynosiły od 50 do 100 mm. Na terenie kraju odnotowano też stosunkowo nie duże obszary charakteryzujące się bardzo niskimi opadami wynoszącymi poniżej 10 mm. Do tych obszarów należą: Pojezierze Suwalskie, Starogardzkie, Bory Tucholskie, Wyżyna Śląska i Lubelska, Pogórze: Rzeszowskie, Dynowskie oraz Przemyskie.