ARCHIWUM (2012)


Do roku 2016 raport oznaczony numerem 1 był tworzony za okres od 1 kwietnia do 31 maja. Od roku 2017 analizy są wykonywane o dekadę wcześniej czyli 1 raport oznacza okres od 21 marca do 20 maja

Komunikat odnośnie wystąpienia warunków suszy w Polsce

Rok: 2012; okres: 05 (11.V - 10.VII)

W piątym okresie raportowania tj. od 11 maja do 10 lipca 2012 roku Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach nie stwierdza wystąpienia suszy rolniczej na obszarze Polski. IUNG-PIB opracował wartości klimatycznego bilansu wodnego (KBW) dla wszystkich gmin Polski (3064 gmin) oraz w oparciu o kategorie gleb określił w tych gminach aktualny stan zagrożenia suszą rolniczą dla następujących upraw: zbóż ozimych i jarych, kukurydzy na ziarno i kiszonkę, rzepaku i rzepiku, ziemniaka, buraka cukrowego, chmielu, tytoniu, warzyw gruntowych, krzewów i drzew owocowych, truskawek oraz roślin strączkowych. Wartości Klimatycznego Bilansu Wodnego, na podstawie których dokonywana jest ocena stanu zagrożenia suszą są ujemne na przeważającym terytorium Polski, jednakże wartości te są dla w/w upraw wyższe od wartości krytycznych.

 

W okresie 11 V – 10 VII 2012 r. najniższe wartości KBW, od -100 do -119 mm, wystąpiły w południowych częściach Mazowsza, Niziny Południowowielkopolskiej oraz Śląskiej. Natomiast dodatnie wartości (od 0 do 10 mm) występowały w Beskidach Środkowych.

Wartości KBW względem sytuacji sprzed 10 dni zmalały na terenie kraju bardzo nieznacznie (średnio o 4 mm), co oznacza, że obecny deficyt wody dla roślin jest podobny jak w poprzednim okresie sześciodekadowym. Największe zmniejszenie wartości KBW (o około 20-30 mm) wystąpiło w Lubuskim, natomiast największy wzrost tych wartości o 10-20 mm odnotowano na Warmii i Mazurach.

 

W maju niskie opady atmosferyczne wystąpiły na Wybrzeżu oraz w szerokim pasie na zachód od Wisły. Natomiast najwyższe opady wystąpiły na Podkarpaciu, na Warmii i Mazurach oraz w zachodniej Polsce, stanowiąc na tych obszarach 100-140% normy wieloletniej (1971-2000).

Temperatura powietrza w maju na terenie Polski była wyższa od normy o 1-2oC, jedynie w okolicach Białegostoku nie przekroczyła normy.

 

W czerwcu najniższe opady wystąpiły na Nizinie Szczecińskiej, na południu Mazowsza, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej oraz na Wyżynie Lubelskiej (od 60 do 90 mm), a najwyższe na Pojezierzu Mazurskim, Podlasiu, w Karpatach, na Podkarpaciu i na Wzniesieniach Zielonogórskich (od 110 do160 mm).

Obszar Polski w czerwcu był bardzo zróżnicowany pod względem termicznym, od bardzo zimnych terenów na północy kraju, gdzie temperatura wynosiła od 14 do 15oC po bardzo ciepłe rejony na południu kraju, gdzie notowano od 18 do 18,5oC.

 

Polska pod względem opadów atmosferycznych w pierwszej dekadzie lipca była bardzo zróżnicowana. Najniższe opady wystąpiły w południowo-wschodniej Polsce, w Wielkopolsce oraz na Wybrzeżu (od 5 do 35 mm). Natomiast najwyższe opady odnotowano w południowo-zachodniej Polsce, na Warmii i Mazurach, Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz na południu Mazowsza (50-150 mm).

W pierwszej dekadzie lipca na obszarze Polski odnotowano bardzo duże zróżnicowanie temperatury powietrza oraz usłonecznienia. Najniższą temperaturę odnotowano na północy kraju (17,5oC), zaś najwyższą w południowo-wschodniej Polsce (25oC). Bardzo podobny rozkład wystąpił dla usłonecznienia, na północnym-zachodzie kraju było średnio dziennie tylko 5 godzin ze Słońcem, natomiast w południowo-wschodniej aż 12 godzin.

 

W całym sześciodekadowym okresie, najmniejszy opad atmosferyczny (od 110 do 170 mm) wystąpił w północnozachodnich rejonach Polski, na południu Mazowsza, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej oraz na Wyżynie Lubelskiej. Natomiast najwyższy opad zanotowano na Pojezierzu Mazurskim, Podlasiu, w Karpatach i na Podkarpaciu oraz na Wzniesieniach Zielonogórskich (od 215 do 300 mm). W tym okresie najwyższa ewapotranspiracja wystąpiła na południu Mazowsza oraz na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej i Lubelskiej (220-240 mm), a najniższa na Pobrzeżu Szczecińskim oraz w szerokim pasie Polski północnej (190-210 mm).

Podobnie jak w poprzednim okresie sześciodekadowym, na południu Mazowsza oraz na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej opady atmosferyczne były najniższe a ewapotranspiracja najwyższa, stąd na tych terenach odnotowano najwyższy deficyt wody dla roślin uprawnych, sadowniczych i ogrodniczych. Natomiast w północnozachodnich obszarach Polski notowano stosunkowo niskie opady atmosferyczne a jednocześnie niską ewapotranspirację potencjalną co sprawiło, że dla uprawianych roślin nie wystąpiło na tych terenach zagrożenie suszą rolniczą.